ਮੋਮ ਦਾ ਪੁਤਲਾ ਜਿਹਾ, ਪੱਥਰ ਨਹੀਂ।
ਫੇਰ ਵੀ ਨਜ਼ਦੀਕ ਉਸਦੇ ਡਰ ਨਹੀਂ।
ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੁਝ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ,
ਬੱਸ ਅਸਾਂ ਤੋਂ ਹੋਇਆ ਹੀ ਮੁੱਕਰ ਨਹੀਂ।
ਲੰਘਦੇ ਨੇ ਉਂਝ ਗਲ਼ੀ ‘ਚੋਂ ਰੋਜ਼ ਹੀ,
ਖਟ ਖਟਾਇਆ ਪਰ ਕਦੇ ਦਰ ਨਹੀਂ।
ਦਿਲ ਕਰੇ ਜਿੱਥੇ ਘੜੀ ਪਲ ਰੁਕਣ ਨੂੰ,
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸੜਕ ‘ਤੇ ਮੰਜ਼ਰ ਨਹੀਂ।
ਵਿਛ ਗਿਆ ਰਾਹ ਸਾਡੇ ਅੱਗੇ ਆਪ ਹੀ,
ਫਿਰ ਵੀ ਸਾਥੋਂ ਪੈਰ ਹੋਇਆ ਧਰ ਨਹੀਂ।
ਫੇਰ ਵੀ ਨਜ਼ਦੀਕ ਉਸਦੇ ਡਰ ਨਹੀਂ।
ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੁਝ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ,
ਬੱਸ ਅਸਾਂ ਤੋਂ ਹੋਇਆ ਹੀ ਮੁੱਕਰ ਨਹੀਂ।
ਲੰਘਦੇ ਨੇ ਉਂਝ ਗਲ਼ੀ ‘ਚੋਂ ਰੋਜ਼ ਹੀ,
ਖਟ ਖਟਾਇਆ ਪਰ ਕਦੇ ਦਰ ਨਹੀਂ।
ਦਿਲ ਕਰੇ ਜਿੱਥੇ ਘੜੀ ਪਲ ਰੁਕਣ ਨੂੰ,
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸੜਕ ‘ਤੇ ਮੰਜ਼ਰ ਨਹੀਂ।
ਵਿਛ ਗਿਆ ਰਾਹ ਸਾਡੇ ਅੱਗੇ ਆਪ ਹੀ,
ਫਿਰ ਵੀ ਸਾਥੋਂ ਪੈਰ ਹੋਇਆ ਧਰ ਨਹੀਂ।
No comments:
Post a Comment